Festiwal Ziemniaka część druga, czyli o Pyrkonie 2017

O Pyrkonie 2016 z mojej perspektywy przeczytacie tutaj.

Na początku zaznaczę, że dla mnie Pyrkon 2017 bardzo różnił się od zeszłorocznego, ale nie znaczy to, że był gorszy.

Z jednej strony było dość pechowo. 

Po pierwsze, pojechałam lekko przeziębiona, więc chusteczek zużyłam co niemiara. Przeszkadzało mi to dość poważnie w piątek i część soboty - przez to byłam tylko na trzech prelekcjach, które jakoś mnie nie porwały, a także uniemożliwiło mi to piątkową integrację. 

Poza tym w sleeproomie było potwornie zimno. Pierwszej nocy zmarzłam na kość, więc drugiej spałam w dżinsach i swetrze - a optymalna temperatura dla mojego śpiwora to 8 stopni. Straszne było też to, że na całą noclegownię była tylko jedna toaleta, do której kolejki były kilometrowe. Do innych zresztą w większości też. 

Ponadto pękł mi materac, więc jedną noc zmuszona byłam spać na gołej - oczywiście lodowatej - podłodze. W torbie zepsuło się kółko, więc zamiast ciągnąć, musiałam ją nieść.

Pogoda też nie rozpieszczała, co wcale nie pomagało przy moim przeziębieniu i sprawiało, że nie można było obserwować cosplayerów, grzejąc się w słońcu.

Jednak z drugiej strony było naprawdę fajnie.

Przede wszystkim nasz cosplay - razem ze znajomymi postanowiliśmy zostać Brygadą Detektywów. Jakim szokiem było dla nas, gdy zaczęli podchodzić do nas ludzie, gratulować pomysłu i strojów i pytając, czy mogą zrobić sobie z nami zdjęcie. Takich punktów fejmu naliczyliśmy około osiemdziesięciu. Teraz już rozumiem, dlaczego ludzie to robią. ;)

No właśnie - ludzie. Już w pociągu do Poznania poznaliśmy sympatycznego kolesia, który dość mocno wystartował do mojej przyjaciółki. Poza tym znowu mogłam spotkać się z kilkoma peagalowymi znajomymi, posiedzieć z nimi wieczorem, pogadać i wypić wino z plastikowych kubeczków. 

I prysznic - udało mi się wziąć jeden gorący i jeden letni. Jakimś cudem uniknęłam też zapalenia płuc. 

Można było kupić mnóstwo fajnych rzeczy - kubki, przypinki, mangi, książki, karty, ubrania, koszulki, biżuterię, poduchy, kostki, gry, pluszaki, breloki, zeszyty i pewnie mnóstwo innych gadżetów, o których zapomniałam lub których nie zauważyłam. Jeśli chodzi o mnie, nabyłam dwa kubki, z czego jeden z myślą o Życzeniu, a także t-shirt.

Koszulka od othertees.com

gindie.pl / Odmęty absurdu

gindie.pl / Lisie Sprawy

I oczywiście atmosfera. Takiego kolorowego tłumu kolorowych dziwaków nie da się spotkać nigdzie indziej. :) 

*.*

Piątką zostaliśmy w Poznaniu dzień dłużej. Hostel, w którym nocowaliśmy pozostawiał trochę do życzenia - na przykład piętrowe łóżka wyglądały tak, jakby ktoś po prostu postawił na sobie dwa zwykłe, ale materace były miękkie, a do łazienek nie było kolejek. Można też było bez problemu zrobić sobie herbatę, zupkę chińską czy kisiel (a gdyby ktoś chciał, to nawet i usmażyć kotlety). Zagraliśmy we Fluxxa, rozbroiliśmy kilka Kasztelanów (przy okazji dowiedziałam się, że mam romans) i pokeszowaliśmy.

*.*

Jedyne, czego żałuję, to to, że... nie pojechałam dziś z Życzeniem na finał Pucharu Polski. 

Puchar jest nasz!

Żółte jest słońce, niebieskie niebo, 

to właśnie barwy klubu naszego!