list

Tęsknię za Tobą, Mamo. 

To już rok, odkąd nie ma Cię z nami. 

Nie potrafię przyjąć do wiadomości, że już nigdy nie zrobimy nic razem. Nie będziemy spędzały razem czasu, pijąc razem kawę/herbatę na schodach przed domem, nie rzucisz A może pojedziemy dzisiaj do lumpa i nie spędzimy całego dnia przebierając w używanych rzeczach, nie będę się denerwować, że miałyśmy pojechać na chwilę do Brico, a oglądasz roślinki już z godzinę, a na koniec nie pójdziemy razem do Szperka na lody. Ciasteczkowe, nasze ulubione. Nie wypijemy whisky z colą ani żurawinowej Finlandii z grejpfrutowym sokiem. Nie będziemy podziwiać wypieków Buddy'ego ani krytykować dziewczyn z Salonu Sukien Ślubnych. 

Ale też nigdy nie pomożesz mi wybrać mojej własnej sukni, a moje dzieci nigdy nie poznają babci Wiesi. Nie zobaczysz jak kończę studia i nie będziesz ze mnie dumna, kiedy zdam prawo jazdy. 

Może pod niektórymi względami jest łatwiej, w końcu Tata nie wtrąca się w moje postępy w nauce, nie marudzi, że od prawie roku siedzę w domu i nie pracuję, pozwala mi nie wracać na noc do domu... Ale to przecież zwykłe pierdoły.

Wkurzałaś mnie jak mało kto, ale zazwyczaj to ja się myliłam, a Ty miałaś rację. Potrafiłaś wszystko: gotować, piec, szyć, dekorować, malować, dekupażować, znałaś się na modzie, umiałaś rozmawiać z ludźmi i wszystko załatwić. Potrafiłaś zadbać o dom, pomogłaś Tacie wyjść z nałogu i depresji, zawsze nas wspierałaś i pomagałaś jak tylko potrafiłaś. 

Szkoda, że jestem zupełnie inna niż Ty. 

Gdziekolwiek jesteś, proszę, miej oko na mnie, Tatę, Joasię, Kornelkę, Babcię, Ciocię i całą resztę. Pozdrów Dziadka. 

Do zobaczenia kiedyś.