every scar is a story I can tell

Niech mnie ktoś kopnie w zadek i każe mi zabrać się do roboty... 

Żadnych wyjazdów już w tym roku nie planuję. Za pasem kolejny rok akademicki - miałam zacząć zajęcia w ten weekend, ale nie skończyli remontu wydziału na czas. Kurs prawka wielkimi krokami zbliża się do końca - a właściwie już się skończył, przede mną tylko dziesięć dodatkowych godzin, wewnętrzny egzamin i mogę próbować zdawać państwowy. 

Nawet dziewczyny opowiadają, ile CV wysłały i na ilu rozmowach były. A ja? Siedzę w domu na tyłku i nie chce mi się nawet poprawić swojego CV... o wysyłaniu nie mówiąc. Najlepiej marudzić:

Tymczasem tata bawi się na wycieczce we Włoszech i siedzę sama w domu. Chociaż trochę samotności mi nie przeszkadza, to bawiłabym się zdecydowanie lepiej, gdyby Życzenie akurat nie postanowił zachorować. Wpadły dziewczyny, ale mam wrażenie, że nie za bardzo lubią u mnie przebywać. 

Jeszcze raz któraś powie, że w moim przypadku wyprowadzanie się z domu jest bez sensu, bo mam dużo miejsca, to nie ręczę za siebie... Przynajmniej Aśka mnie rozumie, ale ona akurat nie jest w stanie skupić się na czymś innym niż jej problemy przez dłużej niż pięć sekund. Ale na to narzekałam już nie raz. 

To co, kopniak od was?