nasz podstawowy kurs języka słodko liznęliśmy ciut

Czas, czas, czas... Potrzebuję czasu - mówię, a kolejne dni uciekają mi przez palce. I nie ma w tym nic złego, nadmiar zajęć sprawia, że nie mam kiedy rozmyślać ani się dołować. Nie mam kiedy narzekać na pogodę, bo mam z nią do czynienia tylko w drodze z domu na przystanek i z przystanku do domu, ewentualnie gdy idziemy razem na spacer, a przecież wtedy nie przeszkadza ani śnieg, ani deszcz, ani mróz. W ten weekend kolejny zjazd, już ostatni z ważnych w tym roku, za tydzień co prawda jeszcze jeden, ale zapewne dość luźny. Za pasem święta - co prawda na Wigilię jedziemy do jednej cioci, a kolejny dzień spędzamy u drugiej, ale przecież i tak trzeba będzie coś przygotować. Już dostałam prośbę o pomoc przy lepieniu pierogów. Miałam upiec pierniki i znając swoją miłość do wypieków, zapewne i to zrobię. Nim się obejrzę, nadejdzie sylwester (plany na sylwka trzeba jeszcze obgadać) i kolejny rok...

*.*

Tymbark mówi pomyśl życzenie, ale ja przecież swoje Życzenie już mam i naprawdę nie potrzebuję wiele więcej.

Chłopiec na urodziny kupił mi kolczyki. Srebrne. Karton żelków. I kwiaty. Pojechaliśmy do mamy na cmentarz. Sobotnie popołudnie spędziłam z jego rodzinką. W niedzielę pojechaliśmy na zakupy. Po nowy mikser i suszarkę. Padł temat wyjazdu do Zakopanego. Latem. Ciocia pyta, czy będzie z nami na Wigilii.

Czy tylko mi wydaje się, że zrobiło się poważnie? A przynajmniej poważniej niż zakładałam na początku...

Mam równo tydzień, żeby jemu kupić prezent. Jakieś pomysły?

Ostatnio zamieściłam listę zadań na grudzień. Nie ujęłam jednak na niej jednej rzeczy, którą chciałabym zrobić, o której ciągle myślę i nie przestanę, dopóki jej nie zrealizuję. A przecież jest na wyciągnięcie ręki i wystarczy, że się zdecyduję i po nią sięgnę.