Tańcz głupia, tańcz

Jeśli nie wiecie, czy na urlop pojechać w góry czy nad morze, przyjedźcie do Gdyni. Serio, miejsc do wspinaczki nie brakuje, jak nie Kępa Redłowska, to klif na Babich Dołach albo Kamienna Góra. 

To akurat widok ze schronu na Pogórzu

Wiem, co mówię, bo ostatnie dni spędziłam właśnie łażąc i wspinając się. Zaliczyłam kolejne kesze i kolejne bunkry, zrobiłyśmy sobie z przyjaciółkami nawet tradycyjny piknik z kocem, ciastem i herbatą z termosu (to akurat w Mechelinkach, rzut beretem od Gdyni) i wreszcie odwiedziłyśmy słynnego gdyńskiego Maxima. Wiecie, tego z piosenki Lady Pank. 

U Maxima w Gdyni znów cię widział ktoś...

W sumie przykro było patrzeć na to, co z niego zostało... Zwłaszcza smutny był widok pomieszczenia z drzewem. Za to ciekawie było pałętać się po opuszczonym budynku i zobaczyć za oknem trzech chłopaków: Sory, ale jak weszliście do środka?, połączyć z nimi siły i zdobyć skrzynkę. Były też zapiekanki, było piwo, był miły powrót do domu. 

Droga na Mechelinki

Widok na molo w Mechelinkach

Widok z jednego z bunkrów
Przydałby mi się lepszy aparat...

A kiedy akurat nigdzie nie wychodziłam, namiętnie słuchałam Franciszka Ferdynanda i pochłaniałam kolejne książki. 

Niestety mama wciąż jest w śpiączce, ale ja mam wrażenie, jakby po prostu wyjechała gdzieś, gdzie nie ma zasięgu i dlatego nie może się z nami skontaktować. Nawet kiedy odwiedzam ją w szpitalu, wydaje mi się, że wcale jej tam nie ma. 

Nienawidzę szpitala. I nie znoszę tego nakręcania się, gadania w kółko tego samego, jak to robi moja rodzina. Dzisiaj powiedziałam jej to, trzeba się modlić, trzeba być dobrej myśli, a mi się wydawało, że mrugnęła, bla bla bla. Nie kupuję tego. Tak samo jak tego, że jeśli niewiele z nią rozmawiałam, gdy była sobą, to dlaczego ktoś oczekuje, że do nieprzytomnej będę nawijała? Albo klasyk - że skoro nie płaczę po kątach, to znaczy, że się nie martwię.