Za chleb i wolność

W szkole nie znosiłam historii, od starożytności po czasy współczesne. Nie lubiłam czegoś, czego nie dało się zrozumieć, a trzeba było wykuć. Przecież to działo się tak dawno temu, po co o tym mówić?

To, co nie udało się nauczycielom przez całą moją szkolną karierę, udało się niedawno Luxom - to właśnie oni nauczyli mnie szacunku do historii, raptem na kilku koncertach. Kilka wycieczek po bunkrach i opowieści nauczyło mnie szacunku dla tych, którzy ginęli w obronie ojczyzny. Kilka książek, w tym Metro 2033, nauczyły mnie, że historię trzeba przekazywać, by nie została zapomniana. Nawet jeśli historia to nie fakty, to tylko wersja zwycięzców.

Dziś przypada rocznica najżwawszego dnia strajków robotniczych w Gdyni. Czarny Czwartek. Zginęło kilkanaście osób. Mój tata mógł być jednym z nich, bo też tam był. Brał udział w strajku, w pochodzie z Jankiem Wiśniewskim, oberwał od milicji. Miał wtedy osiemnaście lat. Gdyby znalazł się w trochę innym miejscu... nie byłoby mnie tutaj.

Wszyscy jesteśmy częścią historii.

*.*

Tymczasem złapało mnie wredne przeziębienie. Ach, to mycie okien przed świętami! Powinnam leżeć w łóżku z termoforem i ciepłą herbatą, ale przecież wszyscy wiemy, jak takie małe chorowanie wygląda naprawdę. W niedzielę muszę zdać dwa testy, do których nawet nie zaczęłam się uczyć... A potem może poczuję klimat świąt. 

W aptece poprosiłam o tabletki na ból gardła. Dostałam ziołowy suplement diety. Dziękuję, ale gdybym chciała cukierki, poszłabym do spożywczego i wyszłoby taniej.