Chyba nadałam blogowi bardzo zły tytuł, bo mam wrażenie, że naprawdę jestem tu tylko częściowo. Owszem, zaglądam, czytam komentarze i wasze posty, ale z pisaniem jest już gorzej, co zresztą widać wyraźnie...
To nie tak, że nie mam czasu. Znalazłabym go dość między kolejnym spacerem, anime, wycieczką rowerową, zwiedzaniem bunkrów, poszukiwaniem keszy, egzaminami i zajęciami. Tylko trochę zaczęła mnie przerażać ilość czasu, którą blogowanie pochłania.
Dziś skończyliśmy zajęcia prawie cztery godziny szybciej - od razu widać, że wakacje zbliżają się wielkimi krokami. Jutro egzamin, dwa za dwa tygodnie... I przy dobrych wiatrach będzie już wolne.
Przyjaciółka uparła się, żeby w tym roku zafundować sobie niezapomniane wakacje, między innymi chcemy pojechać w Bieszczady, popłynąć promem do Szwecji i leżeć do góry brzuchem nad jeziorem. Co z tego wyjdzie? Oby jak najwięcej.
Przy okazji planowania wycieczki w góry odezwałam się do takiego jednego - w końcu trzeba zebrać trochę ludzi - i przypomniało mi się, dlaczego nie rozmawiałam z nim od pół roku. No ale ta znajomość nigdy nie miała sensu.
Romantycznego z kolei przeprosiłam... i jest w porządku.
Mojej bliskiej koleżance zmarła mama. Miała pięćdziesiąt trzy lata, czyli tyle samo, co moja. I jeszcze niedawno była zdrowa i energiczna... Może zabrzmi to banalnie, ale kochajcie swoich bliskich, jacy by nie byli.

Polecałam wam już Lulusia Rebelianta (Code Geass: Hangyaku no Lelouch)? Jeśli nie, to już nadrabiam ten błąd.

Posłuchajcie sobie, a ja zaraz was odwiedzę, a potem pójdę położyć się z książką na leżaku przed domem.