Wszyscy jesteśmy Hipokrytesami?

Jak zwykle święta minęły szybko i spokojnie. Poza siostrą taty z rodziną w drugi dzień świąt nie mieliśmy gości, więc udało mi się odpocząć po spędzeniu całego dnia w kuchni w sobotę (trzy sałatki i trzy ciasta - miewałam lepsze świąteczne statystyki...). 

Nawet prezentami pochwalić się nie mogę, bo dostałam je tylko w formie pieniężnej (chociaż moja mama była jeszcze lepsza - dała mi telefon i powiedziała "Zrób sobie przelew"). Kupiłam sobie za to trochę kosmetyków i kilka "chińskich książek", jak mama mówi na mangi. 

We wtorek zaś byłam na mini imprezie urodzinowej u koleżanki. Zaprosiła mnie aż dzień wcześniej, więc czasu miałam naprawdę dużo, aby jej coś kupić... Na szczęście moje przyjaciółki też zostały zaproszone, więc razem wybrałyśmy jej dwie chińskie książki i herbatę (ja od owej koleżanki na urodziny dostałam książkę, którą sama wcześniej mi pożyczyła). 

Przybyłyśmy punktualnie, zostałyśmy usadzone w salonie przez mamę koleżanki, a na nią samą czekałyśmy jeszcze ze dwadzieścia minut. Zaczęliśmy od planszówek, ale jeden z gości był tak beznadziejnie znudzony chyba samym faktem przebywania w naszym towarzystwie, że gra się urwała. Atmosfera mdła, gospodyni nie było przez większość czasu... Dopiero ostatnie dwadzieścia minut, kiedy została nas tylko czwórka plus solenizantka i jej brat i usiedliśmy przy stole do kolacji, miało sens. 

Solenizantki z nami nie było, gdyż rzekomo knuła z mamą, jak wyprosić niegrzecznego gościa. A gdyby tak wziąć go na słówko i powiedzieć po prostu "Nie podoba mi się twoje zachowanie, albo je zmienisz, albo cię wyproszę"? Nie jest to szczytem uprzejmości, ale olewanie gości nie jest nim tym bardziej. A stwierdzenie chłopaka a propos prezentu "A to kupiłem za złotówkę na targu" albo "Wziąłem to z domu, bo nikt nie chciał"? 

Zastanawiam się, czy wszyscy tacy są, że dostają prezent i udają, że się z niego cieszą, a po wyjściu osoby, która go wręczyła, krytykują go... Mi też się to zdarza, niestety. Albo bawią się z kimś, rozmawiają, a później "a ten jest taki i owaki". Nawet kiedy nasza czwórka wyszła od koleżanki, zaczęłyśmy mówić o jej zachowaniu. Wszystkie jesteśmy dwulicowe? Narzekamy na takie zachowania, a same robimy identycznie.