Dead inside

Częściej patrzę się na wschód
Bo tam zima najdziksza
Bóg ma swój zimowy stół
A karły jeżdżą w rikszach
Tam gdzie zima synów swych
Wszystkich ma z albinosem
Zimę można zmylić tym
Że się ją głaszcze z włosem
Strachy Na Lachy - Zimne dziady listopady

A czym można zmylić wiosnę? No wiecie, żeby była bardziej wiosenna? Gdybym zapomniała daty, mogłabym rzeczywiście pomyśleć, że to jesień.

Dziś kolejny odcinek z cyklu "Jeśli się nie pozabijamy przed końcem miesiąca, to będzie sukces". W roli głównej Babcia, role drugoplanowe: Mama, Tata, ja.

Wracając z Mamą z przychodni (tak, mama w końcu udała się do lekarza, ale akurat dziś wziął sobie jeden dzień urlopu - a później Mama narzeka, że ciągle ma pecha...) zrobiłyśmy Babci zakupy i zaniosłyśmy jej. Wszystko fajnie, dopóki nie przyszedł Tata spytać, czy Babcia nie zamknęła furtki na klucz. I zrobiła się afera.
"Zamykanie furtki to głupota totalna" (chociaż nie tak dawno Babcia przekonywała wszystkich, że to konieczne), "Ja przecież nigdzie nie wychodzę" i tak dalej. Tata wyszedł wściekły, Mama też nie wytrzymała. A ja wciąż próbowałam wytłumaczyć Babci racjonalnie, że Tata nie miał nic złego na myśli, że przecież tylko zapytał... Ale nie. On szukał zaczepki.
Świra dostaję, serio.
Babcia wkręca sobie, że wszyscy ją o coś oskarżamy. Że wmawiamy jej, że mówiła coś, czego nie powiedziała. Że w niczym jej nie pomagamy. Że chcemy dla niej źle. Nie słucha, co się do niej mówi. Słyszy to, co chce usłyszeć.
Nie umie wysiedzieć w miejscu. Niczym się nie interesuje. Gada bzdury bez ładu i składu.
Uwielbia chodzić za Tatą po podwórzu i krytykować wszystko, co robi. I pytać dlaczego tak, a nie inaczej. Że betoniarkę trzeba schować, bo jak ona wygląda tak przed domem, albo w ogóle sprzedać, choć kilka miesięcy temu nie chciała o tym słyszeć.
Nie chcę się denerwować. Nie chcę na nią krzyczeć. Wiem, że to nie jej wina, to choroba. Ale kiedyś wysiądą mi nerwy.

Nie mogę się doczekać płyty!